Improvising Blues Piano

‘
‘

اصول اولیه بداهه نوازی بلوز با پیانو که مناسب پیانیستهایی است که در هر سبک در حد متوسط توانایی نواختن پیانو را دارند.

آشنایی بیشتر با سبک بلوز و کتاب بداهه نوازی پیانو بلوز

بلوز از پر مخاطب ترین سبک های موسیقی می باشد که دارای ریشه و اصالت است این سبک از فریاد هایی که برده های سیاه پوست آمریکایی و آفریقایی در هنگام کار می کشیدند الهام گرفته شد و به نوعی نماد این موسیقی نیز محسوب می شود این سبک مخصوصا در میان سیاه ها طرف داران زیادی دارند و به آن گوش فرا می دهند زیرا اکثر خواننده های این سبک سیاه پوست هستند. معنای سبک بلوز به معنی غم است که بر گرفته از همان فریاد ها و شیون هایی می باشد که آن برده ها در طول ستم هایی که بر آن ها وارد می شد می کردند در حقیقت شاید بتوان گفت که ممکن است این سبک موسیقی نوعی نجوا و یا مویه باشد که به یادگار از زمان تاریک برده داری ساخته شده و نوعی اعتراض به رفتار ناپسند ارباب های آن دوران می باشد. هر چه است این موسیقی اکنون در جامعه امروزی جایگاه خود را پیدا کرده است و از طرف داران زیادی برخوردار می باشد. یکی از کسانی که به این موضوع پرداخته است آقای تیم ریچارد است که از مشاهیر بزرگ نوازندگی پیانو و هم چنین پژوهشگران عرصه موسیقی می باشد او کتابی را تحت عنوان بداهه نوازی پیانو بلوز به رشته تحریر در آورده است که آن را در سال هزار و نه صد و نود و هفت و به وسیله انتشارات پاپ کام در دویست و شصت و چهار صفحه و به همراه لوح فشرده ای منتشر کرده است که در سایت های معتبر جهانی برای افرادی که علاقه به خرید آن دارند قابل دسترسی می باشد، خریداران باید به یاد داشته باشند که در هنگام خرید کتاب لوح فشرده موجود در آن را نیز دریافت نمایند و از آن استفاده کنند. این کتاب به زبان انگلیسی به نگارش در آمده است و هنوز در ایران به ترجمه نرسیده است لذا افرادی که علاقه به خرید آن دارند نیاز است به زبان انگلیسی تسلط کافی را داشته باشند.

آشنایی با سبک بلوز و کتاب بداهه نوازی پیانو بلوز

بلوز نوعی تولید موزیک و آواز است که پیشینه در آواز های دینی و کار و فریاد ها و برده های آمریکا دارد و ریشه آن به آداب و موزیک غرب آفریقا می‌رسد. دلیل این که به بلوز معروف شده است این بود که ابداع گران آن با غم این موزیک را اجرا می‌کردند و Blue نیز در انگلیسی به معنای اندوه است، تعدادی از کارشناسان بر این باورند که شیوه ترویج آن به آمریکا باز می گردد، دورانی که برده ها در در زمین ها با خواندن آوازهایی همراه با وزن در کنار هم خوانی با دیگر کارگر ها شروع به شوق و نظم در کار خود می نمودند.

موسیقی Blues بلوز دقیقا پا به ‌پای جاز پیشرفت کرده است. در حقیقت این دو سبک نزدیکی های زیادی به یکدیگر دارند. هر دو توسط سیاه پوستان در جنوب آمریکا تشکیل و گسترش یافته‌اند؛ هر دو حاوی نت های غمگین  هستند.

بنا بر بیانی از آهنگ ساز برجسته و استاد موسیقی، ویلی دیکسون، در واقع بلوز حقیقت های زندگی است. دیدی به گذشته و خاستگاه سبک بلوز، قصد دیکسون را واضح تر می نماید.

نخستین مطلبی که در کتاب بداهه نوازی پیانو بلوز آورده شده است در مورد تاریخچه بلوز است که به درستی این کار انجام شده زیرا خواننده در گام آغازین می بایست با گذشته این سبک هنری آشنا گردد تا بتواند راحت تر فلسفه اجرایی این موسیقی را درک کند تا بهتر به محتوا و ماهیت وجودی بلوز پی ببرد. تاریخچه بلوز این سبک موسیقی، نشانه در مشقت‌ها و سختی سیاه پوستان آمریکایی دارد. که سال های ۱۶۱۹ و ۱۸۰۸ تعداد زیادی از مردم غرب آفریقا که غالب آن ها از دسته های: ارادا، داهومی و فالانی بودند، به اجبار تفنگ دستگیر، و ظالمانه به نام برده به آمریکا وارد کردند. آن ها را در حراجی برای فروش قرار دادند و بعد از آن روانه زمین های کشاورزی کردند و به کار شدید از صبح تا شب وادار کردند؛ در حالی که به شخصیت آن ها هرگز اهمیتی داده نمی شد. این کارگر ها زمان کار غم های خویش را با سر دادن نوا های قدیمی وطن خویش بیان می کردند. آیین آن هان خواندن به شکل گروهی بود و خیلی از این نوا ها از یک الگوی سوال و جوابی پیروی می‌کرد که در آن سر دسته گروه مطلبی را می گفت و پس از آن دیگران با بازگویی یا پاسخ او را همراهی اش می کردند.

این گونه سرود ها ناله های درون مزرعه گفته می شدند. پس از چاپ قانون آزادی در سال ۱۸۶۳ و آزادی برده ها و پس از دهه های بعد، سیاه پوست های جنوب، آیین خوانندگی خویش را ادامه دادند با وجود این که به عنوان برده هم چنان با دستمزد کمی کار می نمودند. آن ها در کلیسا و هم چنین در سفر هایی که دسته های رقص در آن جا حضور داشتند، آرام، آرام با موزیک های اروپائی نیز آشنا گردیدند.

اما در بخش بعدی این کتاب به بداهه نوازی بر میخوریم که این بخش می تواند در هنگام آموزش آنلاین نیز مفید باشد زیرا متد جالب توجهی است، موارد مهمی که می بایست هنگام بداهه نوازی انجام داد:

1 – نباید خویش را با جمله های ملودی و با حرکت و وزن خاصی محدود کرد.

2 – نوازنده نباید به بخش میانی ساز یا محل های دیگر ساز که به آن مهارت بیش تری دارد بسنده کند. بخش هایی از ساز که معمولا کم تر به کار گرفته می شود قشنگی بهتری به یکپارچگی نوازنده و قطعه می دهد.

3 – گام های قطعه مورد نظر می بایست به طور کامل تسلط داشت و شناخت تا توانست به خوبی آن را اجرا نمود. چون که آگاهی لازم از گام موجب می شود شخص بتواند آسان تر حرکت رفت و برگشت که نیاز به هماهنگی دارد را بنوازد.

4 – فعالیت هماهنگی خویش را ثابت کنید و همیشه با احساس های مختلف و هماهنگ با قطعه، آن را اجرا نمایید.

5 – به پخش کننده موسیقی باید خوب گوش داد و قطعه را شنید بعد شروع به نواختن کرد. اشکال بزرگ اکثر افراد این است که آن چنان خود را درگیر نواختن می کنند که کلا، قطعه موسیقی را فراموش می کنند.